Ξέρεις τι πάει να πει να έχεις έναν πιστό υποτελή στη δούλεψή σου; Να σου κάνει όλα τα χατίρια, να σου δίνει τις βάσεις τη μία πίσω από την άλλη, να αγοράζει αεροπλάνα και φυσικό αέριο αβέρτα, να θυμάται μόνο την υπέροχη δημοκρατία που έχεις εγκαθιδρύσει και όχι τις δικτατορίες, τα πραξικοπήματα και τις εισβολές που έχεις υποκινήσει;
Ξέρεις τι σημαίνει να σου έρχεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και να συγκρίνει το 1821 με την Ουκρανία και το Μεσολόγγι με τη Μαριούπολη; Που αλλού θα έβρισκες τόσο πιστό και πρόθυμο σύμμαχο να βάζει να δουλέψουν για λογαριασμό σου από τον Πλάτωνα και τον Θουκυδίδη μέχρι τον Αντετοκούνμπο και τον Τομ Χανκς;
Πρέπει να το παραδεχτείτε. Και εσείς θα είχατε σηκωθεί δέκα φορές να τον χειροκροτήσετε όρθιοι. Αν ήσασταν Αμερικανοί.
- Εν τω μεταξύ στην πόρτα του Λευκού Οίκου χόρευαν «Νινανάι γιαβρούμ» του Καζαντζίδη ενώ θα ταίριαζε περισσότερο το «Θα πάρω φόρα» από την ταινία «Όλα είναι δρόμος».